انواع لوله های اندوتراخیال

مقدمه
لوله ی اندوتراخئالی (ETT) یک عنصر ضروری و شناخته شده در عمل بی حسی است. حضور یک ETT راه های هوایی را حفظ می کند، اجازه اکسیژن و تهویه را می دهد،اجازه می دهد که ترشحات جذب شوند.، خطر جذب محتویات معده یا ترشحات دهانی را کاهش می دهد و استفاده از بیهوشی های استنشاقی را تسهیل می کند.

مواد
رایج ترین ماده ETT در ایالات متحده کلرید پلی وینیل (PVC) است، یک پلاستیک شفاف که اجازه می دهد تا تجمع تنفس تنفسی ("هوائشی تنفسی") ، ترشحات،و سایر مواد خارجی در داخل لولهPVC یک ماده نیمه سفت در دمای اتاق است اما پس از قرار دادن در تنفس، زمانی که گرم می شود نسبتا انعطاف پذیرتر می شود.اجازه می دهد تا دستکاری آسان از نوک لوله در طول تزریق در حالی که کاهش خطر اسکمی مخاطی پس از قرار دادناگرچه کمتر مورد استفاده قرار می گیرد، ETT ها از مواد دیگر در ایالات متحده، از جمله نیلون، سیلیکون و تفلون در دسترس هستند.

اندازه ها
اندازه ETT قطر داخلی لومن آن را در میلی متر نشان می دهد. اندازه های موجود از 2.0 تا 12.0 میلی متر در افزایش 0.5 میلی متر است. برای تزریق دهان، 7.0-7.5 ETT معمولاً برای زنان متوسط و 7.5-8.5 ETT برای مرد متوسط مناسب است. با این حال، اندازه مناسب لوله یک تصمیم بالینی چند عامل است که به قد و وزن بیمار، نوع جراحی،و وجود بیماری ریه یا دستگاه تنفسیبرای اینتوباسیون بینی، اندازه 0.5-1.0 میلی متر مناسب است. طول متناسب با اندازه ETT است. لوله های بینی تقریبا 2 سانتی متر کوتاه تر از لوله های تنفسی دهان هستند.چون تغییرات آناتومیک تنفسه سخت است که پیش بینی شود، چندین اندازه ETT باید قبل از تزریق موجود باشد.

اندازه مناسب لوله کودکان را می توان با استفاده از فرمول ID = سن (در سال) / 4) + 4 محاسبه کرد. به عنوان مثال، 6.0 ETT معمولا برای یک بیمار 8 ساله مناسب است.

آناتومی
طرف بیمار، که به عنوان انتهای دستا یا ترخیال نیز شناخته می شود،در تنفسه قرار داده می شود و معمولاً دارای یک دستبند بادکنکی است که مهر و موم را برای جلوگیری از جذب محتوای معده و کاهش نشت هوا در طول تهویه فشار مثبت فراهم می کنددستبند با یک بالون واقع در دستگاه (یا نزدیک) پایان ETT پر می شود.بادکنک توسط یک لوله که طول ETT را طی می کند و حاوی یک دریچه یک طرفه است که پس از برداشتن سرنگ انفجار، مانچه را پف می کند، به مانچه متصل می شود.به طور کلی، لوله های دستبند شده در بیماران بالای 6 سال استفاده می شوند.

لوله های اندوتراخئالی می توانند پیچ خورده یا پیچ نشده باشند. پیچ شده اجازه می دهد تا تجسم بهتر گلوتیس در مقابل نوک لوله و آسان تر عبور لوله از طریق رشته های صوتی باشد.در توبوسیون اوروتراخیال، چهره های منحنی به سمت چپ در زاویه 45 درجه است.